Later als ik groot ben wordt ik schrijfster en geef ik mijn eigen geschreven boeken uit. Dat is mijn droombaan al van kleins af aan. Of ik het ooit ga waarmaken weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik het al meerdere keren geprobeerd heb waar te maken maar door faalangst nooit heb doorgepakt.
Eigenlijk is schrijfster worden diep van binnen nog altijd mijn droom. Helaas wordt die droom vaak onderbroken door nieuwe dromen. Deze nieuwe dromen blijven altijd losse uiteinden houden en dat gaat aan mij knagen. Waarom kan ik mijn droom niet waarmaken? Waarom kan ik niet doorpakken en dat boek gaan uitgeven? Waarom heb ik zoveel interesses die mij afleiden van mijn droom baan?
Faalangst is het antwoord op al deze vragen.
Elk woord wat ik typ of opschrijf voelt niet goed. De ene dag schrijf ik een knallend hoofstuk en het andere lijkt geschreven door mijn jongere zelf zonder enige ervaring. Het idee dat mijn eigen verhaal niet uniek of nieuw blijkt te zijn weerhoud mij van het doorpakken. Want, dalijk denken mensen dat ik het idee gejat heb van een andere schrijver. Of wat nou als mijn verhaal niet zo interessant blijkt te zijn zoals ik het voor ogen had? Dan wordt het niet gelezen of misschien zelfs niet eens uitgegeven.
Een bibliotheek vol verhalen opgeslagen in mijn hoofd.
Ik kon nog niet echt schrijven maar ik heb schriften vol verhalen liggen uit mijn kindertijd. Zoveel ideeën en zoveel verhalen in mijn hoofd en ik durf er niks mee te doen. Ik zou een bibliotheek kunnen vullen met boeken als ik niet zo bang was om te falen. Ooit gaat er minimaal één boek op mijn naam uitgegeven worden en dat plan staat vast. Misschien twee als je mijn biografie mee telt, want ook die ben ik aan het schrijven met dezelfde faalangst hindernissen.
Gewoon gaan doen!
Zoals ik in mijn welkom terug blog heb genoemd ben ik heel erg geïnspireerd door Amber van Ineigenwijsheid.nl. Zij heeft mij gemotiveerd om mijn dingen gewoon te gaan doen. En ook anderen hebben tegen mij gezegd ‘Je kunt beter flink op je bek gaan en daarvan leren, dan altijd maar stil te staan’. Of te wel, gewoon doen. Niet denken, niet bang zijn. Gewoon doen. Tja, als ik mijn gedachten uit kon zetten had ik alles wel ”gewoon gedaan”.
Ik heb vorig jaar een (zoveelste) poging gedaan om mijn verhaal via het platform Wattpad te schrijven. Daar krijg je namelijk meteen feedback van je lezers, mits ze een reactie achter laten natuurlijk. Maar ook dat heeft mij veel tips opgeleverd om mijn stuk verhaal te verbeteren. Wie weet gooi ik dat er ook nog even tussendoor alles wat ik momenteel doe.
Het zit erin, nu nog eruit.
Ik weet dat het er bij mij in zit als ik er echt maar dan ook écht voor ga. Dan zal ik alle andere hobby projecten aan de kant moeten gooien, hulptroepen aan de arm nemen en gewoon gaan knallen. Dat is alleen waar het wringt. Ik kan dit nu op dit moment zeggen en morgen compleet iets anders gaan doen. Het heeft natuurlijk ook met discipline en doorzettingsvermogen te maken. Ik vind het gewoon lastig om 1 ding vol te houden als er iets anders mijn aandacht trekt. Ook weet ik van mijzelf als ik te lang met hetzelfde bezig ben en nergens anders op focus, mijn inspiratie gewoon op kan raken.
Mochten jullie tips hebben om mij aan het schrijven te houden of gewoon schrijftips voor mij hebben, alles is welkom. Laat het weten via een reactie onder deze blog of je weet me wel te vinden via social media!
Liefs,
Leanna